کامران محمدی نویسنده در گفتگو با خبرنگار مهر، با انتقاد از رویه معمول بسیاری از کلاس‌های داستان‌نویسی در کشور، گفت: بعد از تجربه‌هایی که در زمینه برگزاری کارگاه داستان‌نویسی جمع کرده‌ام، به اين نتيجه رسيده‌ام كه بهترين شكل برگزاری كارگاه، شیوه نيمه‌خصوصی است. يعنی كلاسی كه در آن حداكثر 6 نفر حضور پیدا می‌کنند و در طول 2 سال گذشته، كارگاه‌هایی که داشتم، به این شکل برپا شده‌اند.
وی افزود: به‌ويژه اين‌كه تعداد كم هنرجوها اين فرصت را فراهم می‌کند كه با هر كس با توجه به نيازها و سطحی كه دارد، كار كنيم و تمرينات مناسبش را انجام دهيم. اما علاوه بر اين، سعی‌ام همواره اين است كه كلاس واقعا كارگاه باشد، نه جلسه داستان‌خوانی و برای همين هميشه حاضران در کلاس را با توجه به سطح و توانايی‌هایشان سطح‌بندی می‌كنم. در حالي كه تا جايي كه می‌دانم بسياری از كلاس‌های داستان‌نويسی، درواقع جلسات داستان‌خوانی بدون توجه به سطح هنرجويان هستند. يعنی هنرجویان خودشان به هر شكل كه بلد هستند يا بلد نيستند، داستانشان را می‌نويسند و سر كلاس می‌خوانند و درباره آن اثر صحبت می‌شود. اين جلسات هم البته فوايد خودشان را دارند، ولی معتقدم اين تنها بخشی از وظايف يك كلاس نويسندگی است.
محمدی ادامه داد: من هر چه را كه بلدم به هنرجویان منتقل می‌کنم و براي اين انتقال، از تمرينات مختلفی استفاده می‌كنم. اما آن‌چه كه قصد دارم در ورای این مسائل به علاقه‌مندان داستان‌نویسی منتقل کنم، ابتدا نويسندگی به عنوان يك سبك زندگی و سپس نويسنده بودن به عنوان يك متفكر است. در واقع تمركز اصلی در كارگاه‌های من، بر ايده، انديشه و شيوه زندگی يك نويسنده است و به هيچ وجه سعی نمی‌كنم از هنرجویان کلاسم تكنيسين‌هايی بی‌فكر كه فقط به صورت كوركورانه، اداهای فرمی و زبانی درمی‌آورند، بسازم. چرا كه معتقدم نويسنده يك متفكر است و بايد مثل يك نويسنده زندگی و فكر كند. هرچند همان طور كه اشاره کردم، تكنيك‌های مختلف زبانی، فرمی و روايی نيز طبيعتا در برنامه‌مان هست.
نويسنده مجموعه‌داستان «قصه‌های پريوار و داستان‌های واقعی» درباره کلاس‌های داستان‌نویسی خود گفت: ثبت نام دوره جدید این کلاس‌ها به تازگی آغاز شده و هر دوره از كارگاه داستان كوتاه، 10 جلسه خواهد بود. هنرجویان در دو دوره اول، مراحل نگارش داستان را به صورت تئوری و عملی، همراه با تمرينات داخل و خارج كلاس فرا می‌گيرند. بعد از آن، تمركز بيشتری بر نوشتن داستان به صورت آزاد داريم و مجموعا در 3 دوره اول، نوشتن يك داستان استاندارد خطی و سالم، آموزش داده می‌شود. پس از اين دوره‌ها، كسانی كه مايل‌اند كار را حرفه‌ای‌تر ادامه دهند، 3 دوره ديگر هم پیش رو دارند كه در آن‌ها تمرينات جديدی انجام می‌شود و به ترتيب بر ساختارهای غيرخطی داستان كوتاه، ژانرها و مكاتب مختلف و در پايان، جنبه‌های گوناگون زبان در داستان كوتاه متمركز می‌شويم.
این نویسنده در پایان گفت: علاقه‌مندان برای ثبت نام و حضور در اين كارگاه می‌توانند با پست الكترونيك [email protected] مكاتبه كنند.
كامران محمدی كارشناس ارشد رشته روان‌شناسی است و رمان‌های «آن‌جا كه برف‌ها آب نمی‌شوند»، «بگذاريد ميترا بخوابد» و «اين‌جا باران صدا ندارد» و مجموعه‌داستان‌های «خدا اشتباه نمی‌كند» و «قصه‌های پريوار و داستان‌های واقعی» را در کارنامه دارد.
نظر شما