غارهای ایلام در انتطار گردشگران/ تنها غار "خفاش" کشور در ایلام

به گزارش خبرنگار مهر، ایلام در غربی ترین نقطه کشور قرار دارد و این استان به سبب وجود آثار طبیعی و طبیعت بکر به عروس زاگرس در کشور شهرت یافته است و این استان به دلیل کوهستانی بودن دارای جاذبه طبیعی گردشگری از جمله غارها، تنگه ها، دره ها و...است که هر کدام دارای جذابیت خاصی برای گردشگران است. یکی از موارد بسیار جذاب استان ایلام وجود بیش از 18 غار طبیعی است که هرکدام دارای جذابیت خاص است.

غار "زینه گان" شاخص ترین اثر طبیعی استان ایلام

"غار زینه گان" که به عنوان شگفت انگیزترین غار طبیعی استان ایلام محسوب می شود از جمله این غارهاست که این غار روباز که بیش از یک کیلومتر درازا دارد، دارای آب فراوان، دهلیزهای آبگیر، قندیلهای متعدد و آبچک های طبیعی و بسیار جالب است و هوای داخل غار بسیار سرد و مطبوع است.

در حالیکه منطقه صالح آباد در تابستان بیش از 40 درجه گرما دارد، اختلاف هوای بیرون غار با درون آن تقریبا 50 درجه است و به همین دلیل آن را "غار بهشت" نیز می نامند.

سرخس ها، جلبک ها، گل ها و گیاهان خودروی داخل غار، رنگ سنگ ها، ‌پیچ و خم داخل غار، لبهای به هم دوخته قسمت هایی از سقف غار همه و همه حکایت از شگفتی های طبیعت است. این غار در پنج کیلومتری جنوب خاوری شهر صالح آباد و در فاصله 52 کیلومتری شهر ایلام قرار دارد.

یکی از مهمترین مشکلات این غار نحوه دسترسی به این غار است که باید برای گردشگران آسان شود.

تنها غار "خفاش" کشور در ایلام

غار خفاش واقع در شهرستان دهلران تنها غار خفاش کشور است که متاسفانه در کشور ناشناخته مانده است. این غار به طول 155 متر، عرض 30 متر و ارتفاع آن از سقف با کف 50 متر است.

دهلیزهای وسیعی در این غار وجود دارد که عمق بعضی از قسمتهای آن به 400 مترمی رسد و این غار به علت زندگی خفاش ها در داخل آن (حدود 20 هزار خفاش)، به غار خفاش معروف شده است.

خفاشهای آن از نوع دم دار و بزرگ هستند. غار خفاش دهلران یکی ازغارهای تاریخی عصر غارنشینی است که بعدها به زیستگاه خفاش ها تبدیل شده است.

موضوع مورد توجه این غار وجود توده عظیم و ضخیم فضله خفاش در کف غار است که طی هزاران سال پدید آمده است و کشاورزان از آن برای تقویت زمینهای زراعی استفاده می کنند. غار خفاش در فهرست آثار ملی ثبت شده و مورد حفاظت و مراقبت است.

غار "طلسم" محلی برای تغذیه حیوانات درنده

این غار در ضلع خاوری دهستان سراب ایوان در ارتفاعات درون دریژ و در بالای کوه مانشت، قرار دارد. طول این غار از ورودی تا انتهای آن 300 متر است که 100 متر اول آن به صورت فضای باز است.

در سقف غار استالاگتیت یا "چکنده" نیز وجود دارد. در عمق 100 متری غار یک سه راهی وجود دارد که یکی از دهلیزهای آن 20 متر عمق دارد و دهلیز آن نیز از فاصله 10 متری تنگ تر شده و صعب العبور می شود.

پس از گذشتن از راه صعب العبور مذکور تا عمق 200 متری، غار به صورت نیم دایره امتداد دارد. از 260 متری به بعد عمق داخل مجرا باریک می شود.

در این قسمت، داخل غار اندکی ریزش کرده است، با این وجود عمق غار تا انتهای آن 300 متر درازا دارد. جنس سنگ غار، آهکی و قسمتی از کف آن خاکی و قسمت های دیگری از آن نیز سنگی است. این غار توسط هیئت کوهنوردی استان ایلام و با همکاری امور سیاحتی اداره کل ارشاد استان ایلام در سال 1369 به طور کامل شناسایی شد.

به علت شرایط خاص منطقه، کوهستانی بودن آن و با توجه به وجود لاشه های متعدد حیوانات در داخل غار، این محل زیستگاه مناسبی جهت حیوانات درنده است. علاوه بر آن تعداد زیادی خفاش نیز در این غار زندگی می کنند.

غار"تایه گه" بطور کامل شناسایی نشده است

این غار در دو کیلومتری جنوب باختری روستای وری در میان دره ای که به رودخانه جنوب روستا منتهی می شود، ‌قرار گرفته و تا مرکز بخش ملکشاهی 15 کیلومتر فاصله دارد.

 درازای دهانه غار 25 متر و پهنای (تالار) آن 120 متر و بلندی سقف آن تا کف غار 33 متر است.

کف غار از شن و سنگ پوشیده شده و استالاکتیت (چکنده) و استالاگمیت (چکیده) که از رخسارهای برجسته غارهای آهکی هستند، در کف و سقف آن مشاهده می شود.

در فاصله 10 متری ورودی غار، استخر آبی قرار دارد که محل جمع شدن سیلابهای زمستانی است که معمولا به داخل غار سرازیر می شود.

این غار به دوران دوم زمین شناسی مربوط است. ورودی این غار از تالاری بزرگ شروع می شود و انتهای آن کم کم باریک شده و به قسمتهای نامعلومی که هنوز شناسایی نشده اند، ختم می شود. خفاش های زیادی نیز در این غار زندگی می کنند.

علاوه بر این تعداد غار که در بالا بطور مختصر معرفی شد و هر کدام به نوبه خود برای گردشگران ناشناخته مانده اند، تعداد زیادی غار در استان ایلام وجود دارد که هنوز شناسایی نشده اند که شاید دلیل اصلی آن کوهستانی بودن منطقه است.