استاد خداداد شکّل زهی‌نسب از نوازندگان کم نظیر ساز قیچک بلوچستان درباره مشکلاتی که طی روزهای اخیر برای خود و خانواده اش پیش آمده است به خبرنگار مهر گفت: در این سال ها خبرنگاران زیادی با من تماس گرفته و درباره روزگاری که در آن سپری می کنم می‌پرسم اما من تلاش کردم حتی المقدور به خیلی از مسایل اشاره ای نکنم اما در این چند روز همسرم، دخترم، پسرم و خودم با مشکلات پرشماری مواجه شدیم که دیگر نمی دانم چه کنم. جالب اینجاست وقتی به دوستان عزیز اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سیستان و بلوچستان نیز مراجعه کردم در کمال بی تفاوتی به آنچه خواسته کوچک ما بود کمترین توجه را داشتند.
وی ادامه داد: همسر من علاوه بر اینکه از بیماری چربی خون رنج می‌برد ناراحتی‌های دیگری هم دارد و پسرم هم که به طور کلی با بیماری سختی دست و پنجه نرم می‌کند که شرایط نگهداری را برای ما بسیار سخت کرده است. علاوه بر این دخترم هم گرفتار بیماری چشمی شده که بینایی او را دچار اختلال کرده و خود من هم چند وقت قبل به دلیل نارسایی قلبی آنژیو شدم که همین گرفتاری های خود حدیث مفصلی است برای آنچه از آن به عنوان مشکل یاد می کنم. من از دار دنیا نه خانه ای دارم و نه ثروتی، اما آیا این درست است که به عنوان یک هنرمند وقتی به اداره ارشاد محل سکونتم مراجعه می کنم نه تنها کمکی به من نمی کنند بلکه حاضر نیستند که در این مورد من را راهنمایی کنند.
استاد شکّل زهی نسب در بخش دیگری از صحبت های خود بیان کرد: چندی پیش برای رسیدگی به مشکلاتم به تهران مراجعه کردم و خیلی خواهان ملاقاتی با آقای مرادخانی و سایر دوستان در وزارت ارشاد بودم اما متاسفانه از همان ابتدای ورود نگهبان جلوی من را گرفتند و اجازه ندادند که به دفتر ایشان مراجعه کنم. این ماجرا به جایی رسیده که می ترسم اگر روزی بمیرم آیا محلی برای دفن من پیدا می شود؟
وی در بخش پایانی صحبت های خود تصریح کرد: آیا این درست است که تا این حد کارد به استخوانم برسد که این چنین اعتراض کنم؟ البته خدا به برخی از دوستانی که در تهران به شکل کاملا خودجوش و شخصی به کمک ما می آیند خیر دهد که اگر آنها نبودند دیگر نمی دانستم چه کنم.
عکس کنار خبر از مانی لطفی‌زاده است.
نظر شما