خبرگزاری مهر، گروه بین الملل، الناز رحمت نژاد: وقتی پای صحبت به کمک‌های بشردوستانه ایران به یمن، لبنان، سوریه و غزه می‌رسد جمله «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است» را از برخی از افراد جامعه می‌شنویم. البته که این جمله توسط رسانه‌های معاند و مغرض در جامعه انتشار پیدا کرده است و بعضی افراد از روی ناآگاهی تکرار می‌کنند.
در جمله «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است» کمتر توجه کرده ایم «خانه» کجاست؟ منظور ما از «خانه» چیست؟ قبل از اینکه ایرانی باشیم مسلمان هستیم و بر اساس قوانین دین اسلام زندگی می‌کنیم. صفر تا صد زندگی‌مان بر اساس اسلام تنظیم شده است. به همین دلیل خانه ما اسلام است نه ایران.
قرآن بدون اینکه از واژه‌هایی مثل مسلمان ایرانی، مسلمان لبنانی، مسلمان یمنی و مسلمان فلسطینی و… استفاده کند به صراحت مسلمانان را امت واحده دانسته و آنان را به همیاری و کمک یکدیگر دستور داده است. در دنیای امروز و اعتقادات اسلامی حَدِ مرزهای سیاسی جغرافیایی شکسته شده است و بر اساس موضوع برادری امت اسلامی در سوره‌ها و آیه‌های مختلفی، همه مستضعفین جهان فارغ از دین شأن جز جبهه اسلام دانسته شده اند.
موضِع گیری ائمه (ع) قرآنی است. در سیره رفتاری چهارده معصوم (ع) و بیانات پیامبر (ص)، برادری امت اسلامی و نفی هرگونه مرزبندی به صورت واضح مشخص است. چنانچه پیامبر (ص) فرمودند: «هرکس شب را صبح کند و به امور مسلمین اهتمام نورزد مسلمان نیست.» حضرت رسول (ص) نه تنها اهتمام به امور مسلمین را واجب کردند بلکه آن را معیار و شاخص مسلمانی و جز امت پیامبر (ص) بودن قرار دادند و به این موضوع در گفتار و رفتار ائمه (ع) به شیوه‌های مختلف و به بیان‌های متفاوت تاکید شده است.
امام خمینی (ره) که انقلاب اسلامی محصول تفکر اسلامی او است، موضِع گیری هایی مشخص کرده که بر برادری مسلمانان و نفی مرزهای سیاسی جغرافیایی تاکید کرده است. امام نیز این موضِع گیری اش را از اصول لایتغیر انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران مطرح کرده و کوتاهی در این امر را انحراف از آرمان‌های انقلاب و خیانت به اسلام دانسته است. شهدا هم که السابقون السابقون انقلاب اسلامی هستند با گفتار و رفتار خود بر درستی موضع امام تاکید کردند. شهید محسن فاریابی در وصیت‌نامه خود برای روشن شدن این موضوع که برای اسلام می‌جنگند، آورده است: «همان‌طور که امام فرمودند وطن ما بصره و شام نیست وطن ما اسلام است.»
در تمام مدت مبارزه نهضت اسلامی به رهبری امام راحل، خمس و زکات‌های شیعیان جهان که به دست امام و یا به دست دیگر علما می‌رسید صرف انقلاب می‌شد و این گونه همه شیعیان جهان در پیروزی انقلاب و تشکیل جمهوری اسلامی‌ایران سهمی داشتند و این موضوع حتی از چشم دشمنان انقلاب یعنی شاه ملعون و غرب دور نمانده بود و همیشه از استقلال و خودکفایی روحانیت شیعه نگران بودند.
کشورهایی مثل سوریه و لبنان نه تنها همیشه مخفی گاهی امن برای انقلابیون فراری ایرانی و مرکزی بودند بلکه نیازهای مالی و نظامی آنان را نیز رفع می‌کردند به طوری‌که تعداد زیادی از چریک‌های شیعه لبنانی در بهمن ۱۳۵۷ همراه با شهید چمران وارد تهران شدند و در جنگ‌های خیابانی به کمک مردم ایران شتافتند و حتی در این راه شهید هم دادند.
در دوران هشت سال دفاع مقدس مجاهدان و رزمندگان مسلمان از سایر کشورهای دنیا بدون کمترین و کوچک‌ترین چشم داشتی به کمک جمهوری اسلامی ایران آمدند و جانبازان و شهیدان جهانی هشت سال دفاع مقدس فراوانی وجود دارد که تعهد جمهوری اسلامی را نسبت به مسلمانان و مستضعفان جهانی سنگین‌تر می‌کند.
این روزها در لبیک به ندای رهبری که فرمودند: «بر همه مسلمانان فرض است که با امکانات خود در کنار مردم لبنان و حزب‌الله سرافراز بایستند و در رویارویی با رژیم غاصب، ظالم و خبیث آن را یاری کنند.» بازار جمع آوری کمک‌های مردمی به لبنان داغ است. دسته‌ای از بانوان پویش اهدای طلا راه انداختند. گروه دیگری از بانوان، تعدادی خیاط و بافنده را در خانه‌شان جمع‌آوری کرده برای زنان لبنانی چادر و عبا می‌دوزند و برای رزمندگان لباس گرم می‌بافند. بساط جلسات دعا هم بر پاست.
معارضان بیکار ننشسته و به جامعه و مردم القا می‌کنند «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است»، «آیا در دوران دفاع مقدس لبنان و فلسطین به ایران و مردم ایران کمک‌های بشر دوستانه داشتند؟ که امروز به آن‌ها کمک‌های بشردوستانه دارد؟» و «چرا با وجود مناطق محروم در ایران، باید به لبنان و غزه کمک کرد؟»
به بهانه پاسخ به این جملات منافقانه در عصر یک روز پاییزی با آیت الله محمد حسن اختری رئیس کمیته حمایت از انقلاب اسلامی مردم فلسطین و مدیرعامل بنیاد بین المللی عاشورا به گفت‌وگو پرداختیم که مشروح آن در ادامه گزارش می‌آید:
بازار جمع آوری کمک‌های مردمی به لبنان و غزه داغ است. آن‌هایی که عناد دارند در جامعه مطرح کرده اند: «آیا در دوران دفاع مقدس لبنان و فلسطین به ایران و مردم ایران کمک‌های بشردوستانه داشتند؟ که امروز ایران به آن‌ها کمک بشردوستانه دارد؟» خواستیم از شما بشنویم در دوران دفاع مقدس کدام کشورها به ایران کمک‌های بشردوستانه داشتند؟ آیا لبنان و فلسطین هم جز آن‌ها کشورها هستند؟ اگر نیستند علت عدم حضورشان چیست.
انجام یک تکلیف در هر شرایط و در هر زمان و مکان بر اساس شرایط زمانی بررسی و گفت‌وگو می‌شود. انتظار از هر کشور و گروه و ملت هم باز بر اساس نیازمندی‌ها و توانمندی‌های متناسب با شرایط است. انتظاری که از یک کشور و گروه داریم بر چه اساسی است؟ وظیفه ما نسبت به مردم و مظلومین چیست؟
اگر برخی از مردم می‌گویند «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است»، «آیا در دوران دفاع مقدس لبنان و فلسطین به ایران و مردم ایران کمک‌های بشردوستانه داشتند؟ که امروز ایران به آن‌ها کمک بشردوستانه دارد؟» و؟ «چرا با وجود مناطق محروم در ایران، باید به لبنان و غزه کمک کرد؟» به خاطر تلقینی است که از سوی افراد معاند و مغرض در جامعه انتشار پیدا کرده است. این منافقان سوالات این چنینی را مطرح کرده و وسوسه انگیزی می‌کنند وگرنه مردم ایران شریف‌تر و بزرگوارتر از آن هستند که بخواهند چنین سوالاتی مطرح کنند.
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، مؤمنین و نیکوکاران در شرایط سختی بودند. حکومت پهلوی برای انجام کارهای دینی مشکل تراشی می‌کرد و مانع ایجاد می‌شد. منبری‌ها و سخنران‌ها را می‌گرفتند و به زندان می‌انداختند. تبعید می‌کردند. زندان می‌رفتیم. کتک می‌خوردیم باز سخنرانی می‌کردیم و به مسائل انقلاب و اسلام اشاره می‌کردیم.
با چند نفر از روحانیون قصد داشتیم از تهران به قم برویم. چند نفری از مردم گفتند: «چرا باید زکات بدهیم؟» پاسخ دادم: «شما اهل خمس و سهم امام بده نیستی. آن‌هایی هم که خمس و زکات می‌دهند به این حرف‌های شما گوش نمی‌کنند. آن‌هایی هم که نمی‌دهند خب ندهند.» مردمی که معتقد به خمس و زکات هستند پیش عالم می‌روند. دست او را می‌بوسند. پول می‌دهند و رسید هم نمی‌خواهند. الان هم کسانی‌که به مردم لبنان و جبهه مقاومت کمک می‌کنند، بانویی که طلا می‌دهد، خانواده‌ای که لوازم خانگی تهیه می‌کند، بانوانی که لباس می‌دوزند و می بافند این سوالات برایشان مطرح نیست. آن‌هایی که سوالات اینچنینی را مطرح می‌کنند نه اهل کمک کردن هستند و نه کمک خواهند کرد! قطعاً به کمک آن‌ها هم نیازی نیست.
در زمان هشت سال دفاع مقدس نظام جمهوری اسلامی ایران به کمک کشورهای دیگر احتیاجی نداشت که بخواهد فراخوان و بیانیه بدهد برایش کمک‌های مردمی مثلاً از لبنان و غزه جمع آوری و ارسال بشود. دولت وقت اعلام رسمی نکرد که من کمک می‌خواهم. به همین دلیل نیاز نبود کسی کمک کند. سیل و زلزله که آمد از لبنان و کویت کمک‌های بشردوستانه داشتیم اما در زمان جنگ تحمیلی رژیم صدام علیه ایران، نه. چون کسی درخواست کمک نکرده بود. مردم ایران از آوارگان جنگی مناطق جنگ زده با آغوش باز استقبال کردند. دولت برای این آوارگان سهمیه قرار داد. به آن‌ها جنس داده می‌شد.
در زمان جنگ تحمیلی ما به موضع گیری کشورها نیاز داشتیم. نیاز داشتیم کشورها از مواضع ما در برابر رژیم متجاوز صدام و صدامیان دفاع کنند. در کنار ما و در مقابل صدام باشند. در پاکستان، افغانستان، هند، سوریه و لبنان مردم زیادی بودند که از مواضع ما طرفداری می‌کردند در زمان جنگ تحمیلی ما به موضع گیری کشورها نیاز داشتیم. نیاز داشتیم کشورها از مواضع ما در برابر رژیم متجاوز صدام و صدامیان دفاع کنند. در کنار ما و در مقابل صدام باشند. در پاکستان، افغانستان، هند، سوریه و لبنان مردم زیادی بودند که از مواضع ما طرفداری می‌کردند. همایش‌ها و جلسات و کنفرانس‌ها برگزار می‌کردند. سوریه و لبنان با وجود اینکه درگیر جنگ داخلی بودند از مواضع ما حمایت می‌کردند. هر روز در حمایت از ما و محکومیت صدام تظاهرات برگزار می‌کردند و به نفع ما و علیه صدام شعار می‌دادند. الجزایر، لیبی و سوریه سه کشور عربی بودند که در کنار ما ایستاده بودند. لیبی ۵ سال با ما بود بعد مواضعش تغییر پیدا کرد. الجزایر با ما بود اما خیلی حضور فعال نداشت. سوریه از اول تا آخر در کنار ما ایستاد و هر زمان که می‌توانست از مواضع ما حمایت و پشتیبانی می‌کرد. ما محدودیت داشتیم و نمی‌توانستیم بعضی از توانمندی‌های نظامی دفاع مقدس را تهیه کنیم از کشورهای دیگر می‌گرفتیم. به آدرس سوریه فرستاده می‌شد و بعد از طریق سوریه به کشور ما منتقل می‌شد. حتی برای ضربه زدن به بعضی از پایگاه‌های صدام از پایگاه‌های نظامی سوریه هم استفاده می‌کردیم.
فلسطینی‌ها درگیر اشغال بودند و کسی از آن‌ها انتظاری نداشت. مرحوم یاسر عرفات و مجموعه الفتح از اوایل انقلاب در کنار ما ایستادند. عرفات در ایران به خدمت امام آمد. بعداً موضع عرفات عوض شد، اما گروه‌های فلسطینی که سنی و مسیحی بودند، همه در کنار ما بودند.
مردم لبنان تنها به خاطر حمایت از فلسطین مبارزه نمی‌کنند. آن‌ها به خاطر اینکه بخشی از سرزمین خودشان هم اشغال شده با رژیم صهیونیستی در حال جنگ هستند. در سال ۱۹۶۷ بخشی از خاک لبنان اشغال شد. در سال ۱۹۸۲ رژیم اشغالگر قدس تا بیروت پیش آمد. امام فرمان دادند از ایران نیرو اعزام بشود. نیرو اعزام شد و برای مبارزه با رژیم صهیونیستی به لبنان رفتند. مقاومت در لبنان هم عنوان مقاومت لبنانی دارد هم عنوان مقاومت اسلامی. لبنانی‌ها برای دفاع از لبنان مقاومت را گسترش دادند.
شرایط امروز با شرایط آن روز خیلی تفاوت دارد. به عنوان یک کشور و نظام اسلامی وقتی می‌بینیم مردم لبنان گرفتار هستند موضع ما اجازه نمی‌دهد بنشینیم و تماشا کنیم. کمک نکنیم. تبلیغات مسموم دشمن برای کمک نکردن مردم به لبنان و جبهه مقاومت تأثیری ندارد. مردم ما روشن و آگاه هستند و با توجه به بیانات رهبر معظم انقلاب حمایت و پشتیبانی از جبهه لبنان را واجب می‌دانند.
مقام معظم رهبری فرمودند بر همه مسلمانان فرض است که امکانات خود در کنار مردم لبنان و حزب الله بایستند. مراجع اعلام کردند مردم لبنان برادران ما هستند، باید کمک کنیم. مردم لبنان انسان‌هایی هستند که به آن‌ها ظلم شده و جنایت صورت گرفته است. ما باید به وظیفه اسلامی و دینی خودمان عمل کنیم. حزب الله لبنان در شرایط فعلی درخواست نیروی انسانی نکرده است. هرچند اگر درخواستی مبنی بر اعزام نیرو بشود، مردم و جوانان ایران می‌روند. درست مثل زمانی که در سوریه نیاز بود و مدافعان حرم و فاطمیون و زینبیون به کمک دولت سوریه رفتند و با داعش جنگیدند. امروز نیاز است هر کس در حد توان خودش کمک بکند. کمک به جبهه مقاومت یک وظیفه انسانی است. آنانی که کمک می‌کنند و آنانی که برای جمع آوری کمک‌های مردمی تلاش می‌کنند مثل کسانی هستند که در جبهه مقاومت جهاد می‌کنند.
رسانه‌های معاند ادعا کردند یحیی سنوار در زمان ۸ سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بودند و در رژیم صدام بر علیه ایران جنگیده اند. این ادعا واقعیت دارد؟
حمله رژیم صدام به ایران در شهریور ۱۳۵۹(۱۹۸۰) آغاز شد و در تابستان ۱۳۶۷(۱۹۸۸) آتش بس برقرار شده است. سنوار در اکتبر ۱۹۶۲ به دنیا آمده و در زمان آغاز جنگ ایران و عراق ۱۸ سال داشته و بعد از تحصیلات دبیرستان دانشجوی دانشگاه اسلامی غزه شده است.
او اولین بار سال ۱۹۸۲ در ۲۰ سالگی به دلیل فعالیت دانشجویی به مدت ۴ ماه در بازداشتگاه اداری قرار گرفت و یک هفته پس از آزادی مجدداً درزندان ماند. همچنین یحیی سنوار سال ۱۹۸۵ مجدداً دستگیر و به ۸ ماه زندان محکوم شد.
او در سال ۱۹۸۶ به همراه خالد الهندی و روحی مشتهی، به سفارش شیخ احمد یاسین، یک دستگاه امنیتی به نام «المجد» را تأسیس کرد که مأموریت آن کشف و تعقیب عوامل و جاسوسان رژیم صهیونیستی و ردیابی افسران سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی صهیونیستی بود و به زودی به اولین هسته سیستم امنیتی داخلی جنبش حماس تبدیل شد.
فعالیت در این سازمان باعث شد او در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۸(۱۳۶۷) مجدداً دستگیر و به اتهام هدایت ربودن و کشتن دو سرباز صهیونیستی و کشتن ۴ فلسطینی مظنون به همکاری با رژیم اشغالگر قدس محاکمه و به ۴ بار حبس ابد محکوم شود و از آن زمان مدت ۲۳ سال (تا سال ۲۰۱۱) در زندان صهیونیست‌ها بود.
با این حساب، سنوار در طول جنگ ۸ ساله، قریب دو سال در زندان بوده و در ۶ سال باقی مانده نیز به شدت مشغول فعالیت دانشجویی و مبارزات ضد صهیونیستی و فعالیت تشکیلاتی بوده که همین‌ها منجر به سه بار دستگیری و زندان وی شده است و این که زمانی برای حضور در جنگ ایران و عراق داشته باشد، بسیار بعید است.
سنوار از دوره جوانی تحت تأثیر و علاقه‌مند به شهید شیخ احمد یاسین و نیروی تشکیلاتی او بود در حالی که مجموعه شیخ یاسین با یاسر عرفات و مجموعه ساف در رقابت با هم بوده‌اند.
مکتب اهل بیت (ع) در سنوار تأثیر کرده بود و معتقد بود مثل امام حسین (ع) مبارزه می‌کند.
دروغ پراکن ها و عوامل مزدور و سلطه رسانه‌ای آمریکا و انگلیس در منطقه سم پاشی کرده و شبهات را مطرح می‌کنند.
امروز اگر به کمک مسلمان‌ها نرویم و دشمن بتواند این مناطق را بگیرد در برابر ما قرار خواهند گرفت؛ ما باید از امنیت، استقلال و تمامیت ارضی کشور خودمان دفاع کنیم، مثل مبارزه با داعش.
داعش تا چند ده کیلومتری کشورمان آمده بود و اندیشه اش این بود که به ایران حمله کند. الان هم گاهی بعضی افراد را می‌فرستد و اخلال گری‌هایی هم به وجود می‌آورد. سردار سلیمانی بر علیه داعش قیام کرد. آیت الله سیستانی دستور مقابله با داعش را صادر کرد. اگر آن روز داعش را سرکوب نکرده بودیم امروز گرفتار می‌شدیم. در مساله فلسطین هم به این مساله باید توجه بشود.
حزب الله لبنان اعلام کرد شیخ نعیم قاسم را به عنوان جانشین سید حسن نصرالله و سید هاشم صفی الدین انتخاب کرده است. این انتخاب گویای چیست که بلافاصله بعد از این انتخاب گالانت وزیر جنگ رژیم صهیونیستی واکنش داد و گفت: «انتصاب موقت، چندان طول نمی‌کشد.» ایلی کوهن وزیر انرژی رژیم صهیونیستی هم اقرار کرد: «هرکس در رأس این حزب قرار گیرد هدف ترور است!»
رژیم صهیونیستی سلطه گری در منطقه را می‌خواهد. از بین بردن هر گروه و جبهه مقاومتی که در برابر آن‌ها ایستادگی کند و وجود آن‌ها را تهدید کند به خصوص مقاومت فلسطین و لبنان که داعیه آزادسازی کل فلسطین و کشورهای اسلامی را دارند، از اهداف رژیم موقت صهیونیستی است. قصد دارند مقاومت را از بین ببرند. در سال ۱۹۹۳، ۱۹۹۶ و ۲۰۰۶ از این دست ادعاها خیلی کردند اما شکست خوردند و حزب الله قوی‌تر و بهتر از قبل شد.
رژیم جعلی صهیونیستی وقتی سید حسن نصرالله و جانشین او هاشم صفی الدین را به شهادت رساند هر کس دیگر هم جای او بیاید این کار را با او خواهد کرد اما مقاومت از ترور فرماندهان خود نمی ترسد.
شیخ نعیم قاسم از پایه گذاران و ارکان حزب الله است. از روز نخست تأسیس جنبش امل مستضعفین در زمان امام موسی صدر حضور داشته و بعد به حزب الله پیوسته است. او از عناصر اولیه ای است که در شکل دادن حزب الله نقش اساسی داشته و دارد.
وی در زمان دبیرکلی دبیرهای سابق حضور داشته و پیش از این به عنوان بیانگر، سخنران و پیام رسان حزب الله و مقاومت فعالیت می‌کرد. در همه سمینارها و همایش‌های بین المللی حضور فعال داشت و بیانگر اندیشه‌ها، افکار و ایده‌های مقاومت بود. انتخاب او به عنوان جانشین سید حسن نصرالله و سید هاشم صفی الدین تصمیم درست و دقیقی بود که شورا حزب الله گرفت. آرزوی موفقیت او را داریم.
شیخ نعیم قاسم که در این موقعیت دبیر کلی حزب الله را پذیرفت و بر عهده گرفت دلیل بر شجاعت او است. نه مقاومت، نه حزب الله و نه شورای آن از رژیم صهیونیستی و تهدیدهای تو خالی آن‌ها ترسی ندارند و برای شهادت آماده‌اند. الحمدالله پیرو راهی هستیم که فرماندهان آن پیشرو هستند، با شجاعت ایستادگی می‌کنند و عاشقانه شهادت را به آغوش می کشند. این پیام مهمی برای رژیم صهیونیستی است. ما در راه خودمان استوار هستیم. بر عهد خودمان پایبندیم. از میثاق خودمان که با شهیدان بسته ایم عقب نشینی نخواهیم کرد و در راه مبارزه با رژیم صهیونیستی ثابت قدم هستیم و تا پیروزی نهایی جهاد و مقاومت را ادامه می‌دهیم. سیستم تشکیلاتی حزب الله مستحکم، قوی و شکست ناپذیر است که در تمام زمان‌ها و سختی‌ها به حرکت خودش ادامه داده و می‌دهد.
حاج آقا اختری نظر شما در خصوص اهمیت و ابعاد شرارت اخیر رژیم صهیونیستی علیه ایران چیست؟ این رژیم و هم پیمانانش چقدر توانستند اهداف خود را از طریق این شرارت محقق کنند؟ می‌توان این اقدام رژیم جعلی را یک عملیات نظامی دانست یا اینکه صرفاً یک اقدام سیاسی بود؟
خودشان و طرفدارانشان گفتند رژیم صهیونیستی هیچ‌گونه دستاوردی نداشته است! ظواهر هم همین را نشان می‌دهد.
کوچکی و بزرگی تجاوز تفاوت دارد اما تجاوز، تجاوز است. به کشور ما تجاوز کردند و متجاوز هستند. مردم و مسئولین ایران در برابر تجاوز ایستادگی می‌کنند و بر اساس تشخیص خودشان پاسخ خواهند داد. تجاوز کوچکی و بزرگی ندارد. پدافند هوایی کشور ما در مقابل شرارت رژیم صهیونیستی موفق عمل کرد. سلاح‌های آن‌ها را از کار انداختند که این اقدام به قدرت و توانمندی نیروهای نظامی بر می‌گردد. دفاع ما موفق بود و باید شکرگزار باشیم. کوبنده و دردمندانه پاسخ خواهیم داد.
نظر شما