«دا»

مادر؛ تنها واژه‌ای است که در یک کلام خلاصه نمی‌شود و در سرزمین ما تنها خلق پروردگار است که فرزندانش را بیش از خود دوست دارد. تمام زندگی‌اش را به پای او می‌گذارد، شاهد بزرگ شدن قامت عزیزانش است و قامتش را می‌بازد و سال به سال خموده‌تر می‌شود. در این سرزمین بعد از گذر ۳۵ سال از اتمام جنگ تحمیلی؛ مادران شهدای دفاع مقدس هنوز با یاد و خاطره فرزندانشان زندگی می‌کنند. در خلوت روشن برایشان تولد گرفته‌اند، آنها بارها در رخت دامادی به ذهن سپرده‌اند و به هنگام دیدن عکس پسر رشیدشان از تمام دردها و غصه‌های خود و زمانه‌شان به گفتگو پرداخته‌اند. این تنها مادر است که می‌تواند حتی با وجود شهادت فرزندش؛ او را همچنان ببیند و با او زندگی کند.